شعیب و مناجات او

عشق و دلدادگی شعیب ـ علیه السلام ـ به خدا

از رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ نقل شده فرمود: حضرت شعیب ـ علیه السلام ـ به عشق خدا آن قدر گریه كرد تا نابینا شد، خداوند او را بینا كرد، باز آن قدر گریست تا نابینا شد،‌ باز خداوند او را بینا كرد، برای بار سوم نیز آن قدر به عشق الهی گریست كه نابینا شد، خداوند باز او را بینا كرد، در مرتبه چهارم خداوند به او چنین وحی كرد:
«ای شعیب! تا كی به این حالت ادامه می‎دهی؟ اگر گریه تو از ترس آتش دوزخ است، آن را بر تو حرام كردم، و اگر از شوق بهشت است، آن را برای تو مباح نمودم.»

به ادامه مطلب بروید..............

 

ادامه نوشته

شیوه برخورد شُعَیب با قوم خود

شیوه برخورد شُعَیب با قوم خود

یكی از پیامبران خدا حضرت شعیب ـ علیه السلام ـ است كه نام او در قرآن یازده بار آمده است. خداوند او را به سوی مردم مَدْین و اَیكه فرستاد تا آنها را به یكتا پرستی و آیین خدایی دعوت نماید و از بت پرستی و فساد اخلاقی نجات بخشد.
در مورد سلسله نسب شعیب، به اختلاف نقل شده، محدّث معروف مسعودی او را از فرزندان نابت بن مَدْین بن ابراهیم دانسته است.[1]
مَدْین شهری بود كه در سرزمین معان، نزدیك شام، در قسمت انتهایی حجاز قرار داشت، مردم آن علاوه بر بت پرستی و فساد اخلاقی، در داد و ستدها خیانت و كلاه برداری می‎كردند، كم فروشی و خیانت در خرید و فروش حتی كم نمودن طلا و نقره در سكه‎های پول، در میانشان رایج بود

به ادامه مطلب بروید............

 

ادامه نوشته